Een avontuur met hulp

Dit verhaal is echt gebeurd. De hoofdpersoon woont in Alkmaar, ruim een half uur fietsen van de huisartsenpost. Ze is 34, gescheiden en heeft twee kinderen, 10 en 8. Op vrijdagavond had ze rond 6 uur haar hart uitgestort bij een hulpverlener. Die had haar aangehoord en naar huis laten gaan, veel anders had ze niet kunnen doen maar het liet de hulpvelener niet los. De hoofdpersoon had dringend medicijnen nodig en het duurde wel anderhalve week voordat die na een gesprek met een specialist verstrekt konden worden. Dat moest toch anders kunnen. De hulpverlener nam contact op met de crisisdienst van haar instelling.Die gaf haar gelijk en nam het besluit onze hoofdpersoon te helpen met advies, meer hadden ze niet maar het advies was zeer op z’n plaats. Ze belden haar rond 9 uur ’s avonds met het advies de huisartsenpost te bellen en te vragen om de medicijnen. Dat advies werd ter harte genomen en ze belde, rond half 10 had ze de post te pakken, Die hoorde het verhaal aan en beloofde dat ze binnen een uur gebeld zou worden door een arts Tegen 11 uur ’s avonds belde ze nog eens om te vragen waar het telefoontje bleef. Het was druk maar beloofd werd dat haar vraag als urgent aangemerkt zou worden. Om kwart over 11 belde ze nog eens en nu ging de telefoniste maar even naar de dokter toe. Die belde uiteindelijk tegen middernacht. De medicijnen kon ze krijgen als ze bereid was naar de noodapotheek te fietsen die naast de huisartsenpost was. Midden in de nacht, een half uur heen en een half uur terug, dat leek haar te veel, de avond wachten en steeds uitleggen wat er aan de hand was werd haar ook te veel. Ze had medicijnen om haar te helpen in slaap te komen. Dus…. de volgende morgen besloot ze eerst een opvang voor de kinderen te regelen. Dat lukte uiteindelijk bij haar ex, de vader van de kinderen, die bereid bleek de hele middag op de kinderen te passen. Hij kwam ze om twee uur halen waarop opnieuw de huisartsenpost werd gebeld. En jawel, om kwart over twee werd beloofd dat ze binnen een uur zou worden teruggebeld. Om drie uur werd er inderdaad gebeld en de arts verklaarde zich bereid de medicijnen voor te schrijven, ze moest maar even langs komen. Rond half vier was ze bij de huisartsenpost. Het was druk dus moest ze maar even wachten. Toen ze eindelijk de arts sprak wilde deze toch eerst even overleg met een specialist, dus moest ze even wachten. Rond vijf uur kreeg ze een recept en kon ze naar de noodapotheek. Daar bleek……dat de medicijnen er niet waren, maar ze zouden rond bellen. Na een half uur kreeg ze de mededeling dat de medicijnen uit Heiloo gebracht zouden worden, maar dat kon wel een uurtje duren. Dus eerst maar naar huis om met de kinderen te eten, de buurvrouw uit te nodigen op de koffie voor de oppas en toen weer terug. Het was 9 uur ’s avonds, 24 uur na het telefonisch advies om vanwege de grote urgentie de huisarts te bellen, dat de medicijnen er eindelijk waren.

Advertentie

Naar een digikerk

“Op bergen en in dalen, ja overal is God” was een oud zondagschoolliedje dat we het liefst zongen als het mooi weer was. Je kon God tegenkomen in al het moois dat de wereld ons kon bieden. In de loop van de jaren is de kerk wat teruggekomen van de natuurlyriek. God is te vinden in zijn openbaring en niet in zijn schepping, God gaat met mensen mee en is daarin ook te vinden. Dat je God niet overal altijd zomaar kunt ontmoeten maakt de kerk ook wat huiverig. Toch is God voor alle mensen te vinden zoals God zich laat vinden. God is dus ook te vinden op het internet. Wie op God googled komt op een onafzienbare rij sites waar geen lijn te ontdekken valt. Een kerk die daar wat ordening in probeert te brengen en aangeeft wat er nog wel en wat er niet meer bij hoort is dan te prijzen. Nu is dat niet gemakkelijk want een kerk is niet een verzameling stenen met een orgel en een aantal rijen banken maar een kerk is een organische gemeenschap van mensen. Je kunt een kerk vergelijken met een lichaam waarin alle leden een eigen functie hebben en dus ook een eigen benadering en verzorging hebben. Een kerk die zich op het internet wil presenteren zal aan die grote verscheidenheid aandacht moeten besteden. Daarbij komt dat een kerk graag de mensen aanspreekt in hun eigen taal. Omdat de kerk dat vaak vergeten is en bleef praten in een oude en voor velen onverstaanbare taal zijn er veel mensen de kerk uitgelopen. Bij het opnieuw leren speken in de taal van ongelovige mensen kan het internet helpen en aan de andere kant kan het internet mensen helpen de boodschap van de kerk te horen in hun eigen taal. Naast alle plaatselijke gemeenschappen is er dus ook behoefte aan de digikerk, een kerkgemeenschap op internet, waar overigens ook die plaatselijke gemeenschappen te horen, te zien en te ontmoeten zijn omdat zij een wezenlijk en onmisbaar deel van die kerk uitmaken. In de kerk gaat het om de ontmoeting tussen mensen, zij houden van hun naasten als van henzelf, in een kerk helpen mensen elkaar bij problemen.Wij worden daaraan weer herinnerd als bij een ernstig drama kerken hun deuren openzetten om mensen de gelegenheid te geven hun ervaringen te verwerken en weer tot zichzelf te komen. Ook die elementen zul je in een digikerk tegen komen. Net als condoleance registers, praathoeken, kunst, humor en discussie, zo fel soms dat het bijna ruzie lijkt. Maar mensen respecteren elkaar of worden er geleerd de ander te respecteren. In de Protestantse Kerk Nederland worden vele talen gesproken,, vele dialecten ook van de calvinistische en lutherse geloofstaal. Verwacht van de digitale PKN kerk dus geen eenheidsworst. Verwacht van een digiPKN ook geen theologenkerk. Een protestantse kerk rust op gemeenten, op kerkenraden, op leken dus, op gelovigen, God is al lang te ontmoeten op het internet, tijd voor de kerk om er een gemeenschap te vestigen die getuigd van die God.