Herfst

Het is weer voorbij, de mooie warme, zelfs hete zomer van 2019. We zijn terecht gekomen in de Herfst. Een jaargetijde dat door veel mensen heel verschillend wordt beleefd. Er is storm en regen. De bladeren vallen van de bomen en alles wordt weer kaal. Aan de andere kant is het nog steeds mooi op een zonnige herfstdag een boswandeling te maken. De bladeren hebben de mooiste kleuren gekregen en overal zijn kastanjes, eikel en beukennootjes te vinden. Die vruchten en noten hebben in ons Oude Testament hun plaats gekregen in het loofhuttenfeest. Een feest waarbij men korte tijd woont in geïmproviseerde onderkomens van takken en bladeren. Dan wordt ook de oogst van vruchten gevierd. De Bijbel noemt dit feest een pelgrimsfeest. Een feest waarbij je naar een heiligdom, de Tempel uiteindelijk, moest gaan om een maaltijd te houden met je familie, de levieten, je knechten en dienstmeiden, je slaven en slavinnen en de vreemdelingen die bij je wonen. Het is het enige feest dat geen plaats heeft gevonden in de Christelijke traditie. Wij hebben daarvoor in de herfst wel nog de dankdag voor gewas en arbeid. Voor ons is de herfst de tijd voor startzondagen. Er is weer een winterseizoen waarin we met elkaar kerk kunnen zijn. Gespreksgroepen, diaconale activiteiten, cantorijen en koren, catechisaties, jeugdwerk en bezoekwerk voor ouderen worden opnieuw opgestart. Soms is een kerkgebouw een hele week door in gebruik voor de meest uiteenlopende activiteiten. Daar is niks mis mee. Wie ervan vervreemd is geraakt mag zich in deze tijd best afvragen welke bijdrage men kan leveren aan de kerkelijke gemeenschap. Maar er zijn steeds meer mensen die er geen idee van hebben wat er eigenlijk in die kerk in de buurt gebeurt. En voor de mensen is het idee van de kerkproeverij ontstaan. Eind september worden dan kerkdiensten gehouden speciaal afgestemd op mensen die de kerk niet meer kennen. Gemeenteleden worden opgeroepen om dat buren, kennissen of soms zelfs familieleden mee te nemen naar de kerk zodat ze tenminste weten wat daar op zondagmorgen aan de hand is. Maar het hoeft natuurlijk niet beperkt te blijven tot die speciale kerkdiensten. De meeste trouwe kerkgangers kunnen best uitleggen wat de betekenis is van de handelingen, liederen, lezingen en gebeden die de zondagse kerkdienst kenmerken. Elke kerkdienst zou je dus iemand mee kunnen nemen om die te laten proeven van de kerkelijke gemeenschap die zo dichtbij is en waar men zo ver van af staat. Je moet niet verwachten er trouwe nieuwe kerkgangers mee te kweken. In tegendeel, maar het maakt het gesprek wel veel gemakkelijker als er weer eens een kerk ergens over in het nieuws is geraakt. Ook in veel media is de vervreemding van het kerkelijk leven vaak zeer te merken. Mensen die met elkaar in gesprek zijn, of voor wie dat gesprek niet vreemd is, kunnen elkaar dan helpen het nieuws ook te verstaan. En na de herfst gaan we naar de advent en bezinnen we ons weer op de komst van de Bevrijder. Een komst waar nog steeds veel mensen naar uit zien. Ze gaan dan welk naar de kerk, maar de kerkproeverij kan helpen om ze te laten verstaan wat ze in dat grote feest meemaken.

 

Bas van der Bent

Advertentie